Vroeger kwam de zee verder landinwaarts. Daar houd je Groningers niet mee tegen. We bouwden gewoon heuvels voor onze dorpen. Met tientallen wierdendorpen veroverden we stukjes land van het water. De sobere kracht van Groningse wierdendorpen is nergens nog zo sterk voelbaar als in Niehove.
Wandelend over de smalle kerkenpaden van Niehove zou je niet zeggen dat dit kleine dorpje vroeger de hoofdstad van Humsterland was. Zoals je hier staat tussen de huisjes van rood baksteen, zo was het hier eeuwen geleden ook. De kerk staat in het midden van het dorp, bovenop de wierde. Van bovenaf gezien is Niehove een soort spinnenweb. Om de kerk heen staan, in twee cirkels gebouwd, de huizen van het dorp met de achterkanten naar de velden gekeerd. Vanaf de kerk lopen smalle kerkenpaden naar de lager gelegen ringweg. Wandel zeker rond om dit stratenplan met eigen voeten te ervaren.
Romanogotische kerk
De kerk in het midden is een romanogotische kerk uit de 13de eeuw. Tot de 16de eeuw was dit het enige gebouw van steen in het dorp. Pas nog veel later kreeg de kerk banken. Tot die tijd moesten de kerkgangers staan: mannen aan de zuidzijde en vrouwen aan de noordzijde. In de kerk zit nu een bezoekerscentrum met informatie over het dorp en Humsterland. Het kerkhof van Niehove was lange tijd van de straat gescheiden door een cirkelvormige gracht. Deze gracht moest ervoor zorgen dat de geesten netjes op het kerkhof bleven en niet door het dorp gingen dwalen.
Nijhoofsters zijn niet verbaasd dat hun dorp door Elsevier Weekblad tot de mooiste van Nederland is verkozen.
Wat Niehove onderscheidt van duizenden andere dorpen in het land is het ontbreken van ‘witte schimmel’. Na de oorlog zijn er geen nieuwbouwwijken omheen gebouwd.
Afgezien van het restaurant, dat tevens dienst doet als dorpshuis, heeft Niehove geen voorzieningen. Er is geen winkel en de bushalte ligt drie kilometer verderop.